مرحوم آیت الله شیخ حسین دین محمدی زنجانی به سال 1293 هجری قمری در شهر زنجان دیده به جهان گشود والد ایشان حاج فتحعلی از كسبه متدین بازار زنجان بود. شیخ حسین با اشتیاق وصف ناپذیری تحصیل ادبیات ومقدمات را پشت سر گذاشته و درمسجد ومدرسه نصراله خان كه اكنون تبدیل به حوزه علمیه امام صادق(ع) شده تحصیلات خود را پیگیری نموده و از محضر بزرگانی چون حاج میرزا ابراهیم حكمی ریاضی، آقامیرزا مجیدحكمی، ملا خلیل، ملاسبزعلی، آقامیرزا ابراهیم ماهانی فقاهتی(قدس سرهما) بهره مند میگردد.
ایشان در سال 1318 ه ق به نجف اشرف كه مشرف و از محضر اعاظم و اكابر آن حوزه مقدسه بهره مند میگردد كه از اساتید ایشان میتوان آخوند ملاكاظم خراسانی(قده) صاحب كفایه و آقاسید كاظم طباطبایی یزدی(قده) صاحب عروه الوثقی و مرحوم شیخ شریعت اصفهانی نمازی(قده) و.... رانام برد كه این فقیه وارسته حدودا در سال 1332 قمری به دریافت اجازه از این بزرگان نائل و راهی زنجان میشود[/[/align]

---

او از نظر سلوك واخلاق ایشان باید گفت كه آن بزرگوار از كبر وغرور بدور بوده و تواضع ایشان همواره زبان زد خاص و عام و از اورع علمای این خطه محسوب میگردیده است بزرگی را تربیت نموده و این كار ایشان تا آخرین روزها وساعات عمر شریف ادامه داشت و بنحوی كه فرزندان اكثر علمای صاحبنام آنروز زنجان در محضر آیت الله دین محمّدی تلمذ كرده اند. از جمله آنانی كه به شرف معرفت پذیری در محضر این فقیه نامدار نائل شده اند میتوان حضرت آیت العظمی حاج سید عزالدین زنجانی(مدظله) و مرحوم آیت الله حاج آقاحسین نجفی میرزایی(معرف به آقانجفی)، مرحوم حاج شیخ بیوك خاتمی، آیت الله شیخ محمد آل اسحق، مرحوم حاج آقا كمال فقاهتی، آیت الله حاج آقا رضا موسوی زنجانی و آیت الله حاج سید ابوالفضل زنجانی و مرحوم حاج آقا سید هاشم موسوی، مرحوم حاج میرزا عبدالرحیم واسعی و... را نامبرد. هرچند كه شاگردان ایشان به این تعدادمحدود نمیگردد. واما شخصیت عالیقدر این خطه استاد فقید و بزرگوار مرحوم رضا روزبه كه هر روز زوایای حیات پربركت آن والامقام بیش از پیش كشف میگردد نیز علم واخلاق را با حضور مداوم در محضر استاد خویش حاج شیخ حسین دین محمدی فراگرفته است كه به حق باید علما و اخلاقا او را ماحصل تلاشهای مرحوم حضرت آیت الله الظمی حاج شیخ حسین دین محمدی(اعلی ا... مقامه) دانست. آری استاد مرحوم رضا روزبه كه مدیریت مدرسه توفیق آن روزگار(كه مهمترین محل اجتماع اهالی علم ومعرفت در آن دوره بوده) را بر عهده داشت هر روز بر محضر استاد زانوی تلمذ بر زمین میزد و اوست كه در ارتحال معلم ومراد خود با خاطری پر از ملال در وصف این ضایعة بزرگ جملة معروف ارتحال نفس زكیه را براوراق دفتر جاری میكند.