ويژگی های رجعت - نسخهی قابل چاپ +- تالار گفتمان دانشنامه دین اسلام (https://shargh.us/forum) +-- انجمن: مهدویت (https://shargh.us/forum/forumdisplay.php?fid=29) +--- انجمن: پژوهشها (https://shargh.us/forum/forumdisplay.php?fid=30) +---- انجمن: ظهور (https://shargh.us/forum/forumdisplay.php?fid=33) +---- موضوع: ويژگی های رجعت (/showthread.php?tid=16109) |
ويژگی های رجعت - shia - 04-09-2019 ويژگی های رجعت از ميان روايات فراوان ميتوان اين مطالب را درباره رجعت بيان کرد. 1. رجعت از روزهاي بزرگ و مهم عالم است که از آن در قرآن به «ايام الله» [= روزهاي خدا] ياد شده است. امام صادق(عليه السلام) فرمود: «ايام الله سه روز است: روز قيام قائم (عجل الله تعالي فرجه الشريف) روز رجعت و روز قيامت. ( 1 )» 2. اعتقاد به رجعت از نشانههاي شيعيان اهل بيت(عليه السلام) است. امام صادق(عليه السلام) فرمود: «از ما نيست کسي که به رجعت ما ايمان نداشته باشد.» ( 2 ) 3. رجعت براي همه مردم نيست بلکه مخصوص مؤمنان خالص و کفار و منافقان خالص است. ( 3 ) 4. از جمله مؤمنان رجعت کننده، پيامبران و امامان معصوم(عليه السلام) هستند و اولين امامي که در زمان رجعت و پس از امام مهدي(عليه السلام) حکومت عدل جهاني را برعهده ميگيرد، حضرت امام حسين(عليه السلام) است که سالهاي بسيار حکومت خواهد کرد. ( 4 ) 5. براي همه مومنان و منتظران واقعي ظهور مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) که پيش از ظهور آن عزيز از دنيا رفتند امکان رجعت به دنيا و ياري آن امام وجود دارد. از امام صادق(عليه السلام) روايت شده که هر کس چهل بامداد خدا را با [دعاي] عهد بخواند از ياوران قائم، خواهد بود و اگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد، خداوند او را از قبرش بيرون آورد [و قائم(عليه السلام) را ياري دهد] ( 5 )... 6. کفار و منافقان هرگز به ميل و ارادۀ خود به دنيا باز نميگردند بلکه از روي اجبار به رجعت تن ميدهند ولي رجعت مؤمنين اختياري به نظر ميرسد. امام صادق(عليه السلام) ميفرمايد: هنگامي که حضرت مهدي(عليه السلام) قيام کند مأمورين الهي در قبر با اشخاص مؤمن تماس ميگيرند و به آنها ميگويند: اي بندۀ خدا! مولايت ظهور کرده است اگر ميخواهي به او بپيوندي آزاد هستي و اگر ميخواهي در نعمتهاي الهي (برزخي) متنعم بماني باز هم آزاد هستي. ( 6 ) پی نوشت ها: 1. بحارالانوار، ج53، ص 63، ح53. 2. همان، ص92، ح101. 3. بحارالانوار، ج53، ص 39، ح1. 4. همان، ص 46 ، ح19. 5. ر. ک به مفاتیح الجنان، دعای عهد. 6. بحارالانوار، ج53، ص 95. |